Tekeningetjes met een verhaal

Voortaan kan je je Whatsapp-berichten met zo’n 400 nieuwe emoji’s opleuken. 👍 , denk je dan. Maar aan iedere (oudere en nieuwe) emoji hangt een verhaal, een geschiedenis en vooral veel lobbywerk. Want wie bepaalt eigenlijk welke emoji wel en niet gecreëerd wordt? 🤔 En welke functies en betekenissen hebben die schijnbaar onschuldige tekeningetjes zoal? Fijn dus dat taalwetenschappers ook op emoji’s focussen. 💡 #creatiefmettaal! 😀 (www.nrc.nl)

Rockgeneratie

Lang leve de taal! Samen met een nieuwe generatie is meteen ook een nieuw woord geboren: vanaf nu kunnen we de actieve 55-plussers ‘jaggers‘ noemen. In Vlaanderen althans, in Nederland werd diezelfde groep onlangs tot ‘vitalo’s’ gedoopt. Geef mij toch maar de Vlaamse variant, die heel wat flukser en moderner klinkt. Wat rockgehalte voor die ‘actieve oudere’ mag wel!

Beste burger

Brieven en mails, magazines en brochures, social media en digitale informatieborden: Vlaamse steden en gemeenten bereiken hun inwoners via verschillende communicatiekanalen. Maar spreken die steden en gemeenten diezelfde inwoners beter met ‘u’ of met ‘je’ aan? En bij welke aanspreking voelt de Vlaamse burger zich het best? De bachelorproef van Wim Michiels, student Communicatiemanagement aan Hogeschool PXL, biedt een antwoord op deze interessante vragen. Functioneel taalonderzoek dus met, jawel, bruikbare resultaten.

Tekstzorg voor thuiszorg

Een logo en enkele contact- en persoonsgegevens in witte letters op een felgroene achtergrond: de website van Topcare stond er wat koeltjes bij. Ondertussen heeft onder woorden voor een warme aankleding gezorgd. Nu biedt de site voldoende en overzichtelijke kapstokken voor patiënten, artsen en andere geïnteresseerden, met ruimte voor aanvulling. En zo gaan thuiszorg en tekstzorg hand in hand.



Schrijven is schrappen

Geen enkele tekst staat er van de eerste keer. Tenminste, geen enkele knappe tekst, geen enkele heldere tekst. Schrijven is denken, zoeken, vervangen, kiezen, laten rusten en opnieuw denken, zoeken, vervangen, kiezen en laten rusten. En opnieuw. Tot alle woorden in balans staan. Niet te veel en ook niet te weinig, maar wel net voldoende schrappen. Dat is schrijven.